เฌ

ฌายติ นิชฺฌายติ อุปนิชฺฌาติ สญฺญายติ
อุชฺฌายติ ฌานํ
นิชฺฌานํ อุปนิชฺฌานํ สญฺฌานํ
อุชฺฌายนํ อุชฺฌตฺติ นิชฺฌตฺติ
อุปชฺฌา อุปชฺฌาโย ฌายี

• อุชฺฌายติ  ก. ยกโทษ, โพนทะนา, ติเตียน, เพ่งออกไป คือ ดูคนอื่น หรือ ดูโทษคนอื่น' [อุ+เฌ].
• ฌานํ  น. ฌาน, ตามธาตุนี้ว่า 'เพ่งใจ หรือ เพ่งด้วยใจ.
• นิชฺฌานํ อุปนิชฺฌานํ สญฺฌานํ  น. ความพินิจ, ความพิจารณา, ความเพ่งด้วยใจ
• อุชฺฌายนํ อุชฺฌตฺติ  น. ความเพ่งโทษเขา, ความหาโทษเขา, ความติเตียนเขา
• นิชฺฌตฺติ  น. ความเพ่งเข้า*; ความพินิจตน, ความดูโทษตน.
• อุปชฺฌา อุปชฺฌาโย  น. พระอุบัชฌา, พระอุบัชฌาย์ 'ดุความดีชั่วของศิษย์.'
• ฌายี ค. ผู้มีฌาน, ผู้เพ่งฌาน.

* เช่นใน อัฏฐกังคุตตร 23/227 ว่า อุชฺฌตฺติพลา พาลา นิชฺฌตฺติพลา ปณฺฑิตา.