อิทิ

อินฺทติ อินฺทนํ อินฺโท อินฺทุ

• อินฺโท อินฺท หมาย (1) ผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งเป็นจอม (2) พระอินทร์, ท้าวสักกะ.
  ศัพท์เป็นนามของพระอินทร์ 27 คือ สกฺโก ปุรินฺทโท อินฺโท วตฺรภู ปากสาสโน สหสฺสเนตฺโต มฆวา เทวราชา สุชมฺปติ สหสฺสกฺโข ทสสตโลจโน วชิราวุโธ ภูตปติ มหินฺโท โกสิโย เทวกุญฺชโร สุราธิโป สุรนาโถ วาสโว ติทิวาธิภู ชมฺพาริ วชิรหตฺโถ อสุรสาสโน คนฺธพฺพราชา เทวินฺโท สุรินฺโท อสุราภิภู - ส.
• อินฺทุ ป. อินทุ, 'ใหญ่กว่าดาว,' พระจันทร์ [อิทิ - สูจิ].