พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
เรียน |
น. สิกฺขา, สิกฺขน., อชฺฌาย. อชฺฌายน., อชฺเฌน., อชฺฌาปน., อุคฺคห. อุคฺคหน., คณฺหน., ปริปุจฺฉา, ปริยตฺติ, ปริยาปุณน., ปริยาย. อชฺเฌน., อธิคม. สุต., ตป. ก. อธียติ ปริยาปุณาติ สิกฺขติ อุคฺคณฺหาติ วิเนติ วีมํสติ กกิ. ปริยาปุต อุคฺคหิต |
|||
เรียนด้วยตัวเอง |
ก. อตฺตนา ว อุคฺคณฺหาติ | |||
เรียนธรรม |
น. ธมฺมปริยาย. ธมฺมปริยตฺติ, | |||
เรียนพระเวท |
น. อชฺฌยน., อชฺเฌน., มนฺตชฺเฌน., ค. มนฺตชฺฌายก |
|||
เรียนมนต์ |
น. มนฺตชฺเฌน., | |||
เรียนรู้ |
ดู เรียน. | |||
เรียนรู้ได้ |
ค. สิกฺขนารห | |||
เรียนหนัก |
น. พลวุคฺคหณ., ก. อตนฺทิโต อุคฺคณฺหาติ |
|||
เรียนแบบขุนคลัง |
น. ภณฺฑาคาริกปริยตฺติ, | |||
เรียบ |
ค. ส. สมาน มฏฺฐ อจล อโขภ |
|||
เรียบง่ายแบบชนบท |
ค. ชนปทกปฺป | |||
เรียบร้อย |
(สุภาพ~) | ดู สุภาพ. | ||
เรียบร้อย |
(งาม) | ค.โสภณ จารุ ปริสุทฺธ นิ. สุฏฺฐุ สมฺมา |
||
เรียบร้อย |
(มีระเบียบ~) | ค. สุสาธิต ปฏิสงฺขต สุสณฺฐาปิต | ||
เรียบเป็นมัน |
(ผม~) | ค. สิลิฏฺฐ สนิทฺธ | ||
เรียบเรียง |
น. ปพนฺธ. ปพนฺธน., นิพนฺธ. รจนา, สนฺถน., สนฺถมฺภ. ก. ปพนฺธติ นิพนฺธติ คนฺเถติ รจยติ กกิ. รจิต วิรจิต ปพนฺธิต |
|||
เรียบๆ |
วิ. สามญฺเญน | |||
เรียว |
ค. สิงฺคาการ อนุปุพฺพสิขรีภูต | |||
เรียวลง |
ค. อนุปุพฺพสิขรีภูต อนุปุพฺพตนุก ก. อนุปุพฺเพน สีขรตํ ยาติ |
|||
เรียวหนาม |
น. เวฬุกณฺฏก., | |||
เรี่ยม |
ค. สุจิ สุทฺธ อมล นิมฺมล วิมล อจฺฉ ปสนฺน โธต | |||
เรี่ยราด |
น. อากิรณ., ค. อากิณฺณ ปริกิณฺณ ก. อากิรติ ปริกิรติ วิปฺปกิรติ วิกิรติ |
|||
เรี่ยราย |
น. อากิรณ., ค. อากิณฺณ ปริกิณฺณ วิปฺปกิณฺณ สงฺกุล ก. อภิกิรติ อากิรติ วิปฺปกีรติ |
|||
เรี่ยวแรง |
น. ถาม. พล., ค. ถามก พลวนฺตุ |
|||
เรี่ยไร |
ก. อายาจติ อภิยาจติ โอจินาติ |