พจนานุกรมธาตุ

สณติ. 
สณเตว พฺรหารญฺญํ. ตํ ภยํ ปฏิภาติ มํ. สณเตวาติ นทติ วิย.

สตตีติ สตตํ. 
สตนํ สจฺจํ. 
สตตสฺส ภาโว สาตจฺจํ.

สตฺเตติ, สตฺตยตีติ สตฺโต ชโน คจฺฉติ ทุกฺเขน ชีวติ สมฺพนฺธติ วิตฺถาเรติ วาตฺยตฺโถ. 
สตฺโต สัตว์, ผู้ไป, ผู้เป็นอยู่ลำบาก, ผู้ผูกพัน, ผู้ขยาย. 
คตสตฺตํ ปราศจากชีวิตแล้ว.

สาถยติ สุสุํ โลโก, ปุนปฺปุนํ หสฺสตีติ อตฺโถ. 
สเถติ, สถยติ ย่อมมีกำลังน้อย, อ่อนแอ. 
สถโล, 
สิถิโล หิ ปริพฺพาโช.

สถติ. สเถติ, สาถยติ ปฏฺฐิตุํ สิสฺโส.

สนฺถเต วตฺถํ. 
สิถิลํ ภวติ กโรติ วาตฺยตฺโถ.

สาเทติ, สาทยติ.

นิสีทติ. 
นิสีทนํ ที่นั่ง. 
นิสชฺชา การนั่ง. 
นิสีทนฺติ เอตฺถาติ วา นิสชฺชา. 
นิสโท ลานหิน. 
ถ้าลงการิตปัจจัยจะมีรูปเป็น นิสาเทติ.

ปสีทติ. 
ปสาโท, 
ปสนฺโน. 
อุทกปฺปสาทโก มณิ. 
ถ้าลงการิตปัจจัยจะมีรูปเป็น ปสาเทติ.

สีทติ, สทเต. 
วิสาทปฺปตฺโต ถึงความว้าเหว่ใจ. 
ปงฺเก สนฺโนว กุญฺชโร. 
อสฺสาทติ. 
อสฺสาโท, อสฺสาทนํ ความยินดี.

สาเทติ, สาทยติ, 
อสฺสาเทติ, อสฺสาทยติ. อสฺสาทติ. 
สาทุผโล รุกฺโข. 
สาทุรสโภชนํ. 
สาทิยตีติ สาตํ. แปลง ท เป็น ต

อุปสีทติ. 
อุปสนฺโน, อาสนฺโน ใกล้ชิด. 
ในหมวด ภูวาทิ มีการแปลง สท เป็น สีท บ้าง

คำไข อวสาทน นั้น ไม่ใช่ธรรมดานัก ข้าพเจ้าเข้าใจว่า อว+สิท ธาตุ เป็นการิตของ โอสีทน ความจมลง  
เทียบ นิสาเทตฺวา ให้นั่งแล้ว เป็นการิตของ นิสีทิตฺวา นั่งแล้ว ดู ธาตุปฺ. เล่มก่อน สิท ธาตุ.

วิสทฺเทติ, วิสทฺทยติ. 
ปสทฺทยติ คมฺภีรมตฺยตฺถํ สิสฺโส, ผุฏํ กโรตฺยตฺโถ.

สทฺทติ. สทฺทเต. 
สทฺเท หริเต อลนฺติ สทฺทลํ ที่เขียวสด. 
สทฺทโล หญ้าแพรก.

สทฺเทติ, สทฺทยติ. ทำทีฆะเป็น สทฺทายติ. 
มํ สทฺทายตีติ สญฺญาย เวเคน อุทเก ปตีตฺยตฺโถ. 
สทฺทิยติ อุจฺจาริยตีติ สทฺโท ศัพท์, เสียง, ถ้อยคำ.

ธาตุนี้ อยู่ใน ธม. (ธป. ไม่มี) คาถาที่ 39 ว่า
"สิท=สิงฺคารปาเกสุ
สทฺทุ=หริตเส สิยา"
แต่มีโนตว่า ฉบับอื่นเป็น หริตโฆสิยา ฉบับหนึ่งเป็น ฆริตโฆสเน เฉพาะฉบับหลังนี้ สารบาญเป็น-โสสเน.

ที่แปลไว้ข้างบน นับว่าเป็นนัยหนึ่ง โดยหมายว่า เส เป็น นิบาต เท่ากับ หริเต เส เพื่อฉันทานุรักษ์ จึงเป็น หริตเส.

อีกนัยหนึ่งแยกเป็น 2 ศัพท์ คือ หริ+ตส. หริ ว่า เหลือง ดังคำ หริจนฺทน จันทน์เหลือง (ธมฺอ. 1/26. ธาตุปฺ. เล่มก่อน หน้า 109) แล หริสฺสวณฺโณ มีพรรณดุจทอง, พรรณเหลือง (สวดมนต์ โมรปริตฺต หน้า 22), ตส ว่า สะดุ้ง; ระหาย (ดู ตส ในธาตุปฺ. เล่มก่อน แลเล่มนี้).

ถ้าเป็น หริต; โฆสิยา หรือ-โฆสเน ก็ว่า เขียว, สด; ป่าว, ประกาศ.
ถ้าเป็น -โสสเน ก็ว่า เขียว, สด; แห้ง, ผาก.
ธม. ฉบับสีหล เป็น -โสสเน แต่ในการที่ทำมาทั้งหมดนี้ ได้ใช้ฉบับยุโรปที่อ้างมาตลอด จึงคงตามฉบับนั้นทุกอย่าง แลเท่าที่สังเกต เห็นว่าฉบับยุโรปมั่นคงกว่าฉบับสีหล  แลการแปลธาตุซึ่งมีคำไขนิดหน่อย ไม่มีถ้อยความอะไรประกอบ จึงเป็นการยาก การทึกทักว่าอักษรวิบัติแล้วแก้เอาตามอำเภอใจ มีทางเสียมากกว่าได้ หรือร้ายมากกว่าดี ฉะนั้นจึงคงไว้ตามเดิมทุกอย่าง สำหรับผู้รู้ได้วิจารต่อไป.

สทฺเธติ, สทฺธยติ วุทฺธํ กุจฺฉิตสทฺเทหิ พาโล.

สทฺธเต.

สนติ สณเตว พฺรหารญฺญํ, สา รติ ปฏิภาติ มํ. 
สเนติ, สนยติ.