พืช

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
มะพลับ น. ตินฺทุก. กาฬกฺขนฺธ. ติมฺพรุ. ติมฺพรูส. ติมฺพรูสก. พืช
มะพูด น. กณฺฑล. พืช
มะยม น. สุขุม. พืช
มะรุม น. โสภญฺชน. สิคฺคุ. สิงฺคุ. ฌชฺฌรี, พืช
มะสัง น. คทฺรภณฺฑ. กปิฐน. กปีตฺถน. เอราวต. พืช
มะหวด น. ปิยาล. พืช
มะหาด น. ปิยาล. สนฺนกทฺทุ. มญฺชิฏฺฐ. วิกสา, พืช
มะอึก น. นิทิทฺธิกา, พฺยคฺฆี, พืช
มะเกลือ น. กุลก. กากตินฺทุก. นารงฺค. โสมรุกฺข. โสมวกฺก. กาฬสาร. พืช
มะเดื่อ น. ยญฺญงฺค. อุทุมฺพร. พืช
มะเดื่อปล้อง น. กาโกทุมฺพริกา, เผคฺคุ, พืช
มะเฟือง น. ภเวยฺย. ปลาสผล., พืช
มะแว้ง น. วาตฺตากี, พฺรหตี, เอราวต. นารงฺค. พืช
มะแว้งเครือ น. ภณฺฑก. พืช
มังคุด น. มธุติมฺพรู. พืช
มูกมัน น. กุฏช. พืช
มูกหลวง (โมกใหญ่) น. กฏนฺนฏ. พืช
ยอป่า น. จุฬีนิปฺผาว. พืช
ย่านทราย น. นิคฺคุณฺฑี, สินฺทุวาร. พืช
รกฟ้า น. กุมุทิกา, กุมฺภี, ผลฺลี, ผลฺลาตก., กกุธ. อชุนา, อุชฺชุน. อชฺชุนฺน. อชฺชกณฺณ. อกฺก. พืช