บุคคล

ศัพท์ไทย	ศัพท์บาลี	หมวดหมู่
ผู้วิเศษ	น. วิชฺชาธร. อินฺทชาลิก.	บุคคล
ผู้ว่าง่าย	ค. สุวจ สุพฺพจ วิเธยฺย อสฺสว	บุคคล
ผู้ว่าราชการจังหวัด	น. มณฺฑลิสฺสร. ธานิสฺสร. นคริสฺสร. ปุรินฺท. นครคุตฺติก. นครปาลก.	บุคคล
ผู้ศึกษามนุษย์	น. มานุสาจารสิกฺขก.	บุคคล
ผู้ศึกษาวิชาทหาร	น. ยุทฺธสิกฺขก.	บุคคล
ผู้สนับสนุนความชั่ว	ค. ปาปสหาย ทุฏฺฐานุสาสก	บุคคล
ผู้สมควรที่จะขอ	ค. ยาจโยค	บุคคล
ผู้สมรู้ร่วมคิด	ค. สหการี	บุคคล
ผู้สมัคร	น. อายาจก. อากงฺขี. อเปกฺขก. อตฺถิก.	บุคคล
ผู้สร้าง	ค. ก. การก สิปฺปี มาปก นิมฺมาปก นิมฺมาตุ วิธาตุ อิสฺสร สมฺปาทก	บุคคล
ผู้สร้างคำใหม่	น. นูตนสทฺทปฺปโยชก.	บุคคล
ผู้สร้างบ้าน	น. คหการก.	บุคคล
ผู้สร้างโลก	น. โลกมาปก.	บุคคล
ผู้สวด	น. ปาฐก. ภาณก. ภาณี. อุทฺเทสก.	บุคคล
ผู้สวดปาติโมกข์	น. ปาฏิโมกฺขุทฺเทสก.	บุคคล, ศีลวินัย, สังฆกรรม
ผู้สวดพระเวท	น. โสตฺติย. โสตฺถิย.	บุคคล
ผู้สวมเกราะ	ค. กตสนฺนาห สนฺนทฺธ	บุคคล, อาวุธ
ผู้สว่างมา มืดไป	วิ. โชติ ตมปรายโน	บุคคล
ผู้สว่างมา สว่างไป	วิ. โชติ โชติปรายโน	บุคคล
ผู้สอน	น. อนุสาสก. อุปเทสก. อาจริย. สิกฺเขตุ.	บุคคล

บุคคล