บุคคล
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| ชาวใต้ | น. ทกฺขิณเทสวาสี. | บุคคล | |
| ชาวไทย | น. ทยฺย. ทยฺยวาสี. ทยฺยรฏฺฐวาสี. | บุคคล | |
| ชาวไร่ | น. เนตฺติก. เขตฺตาชีวี. กสิกร. | บุคคล, อาชีพ | |
| ชาวไร่ชาวนา | น. กสิกร. กสิการ. โครกฺข. | บุคคล, อาชีพ | |
| ชี | น. สีลวตี, | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | |
| ชีต้น | น. สงฺฆ. ภิกฺขุ. กุลุปก. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | |
| ชีปะขาว | น. โอทาตวสน. ปณฺฑรงฺคปพฺพชิต. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | |
| ชีผ้าขาว | ดู ชีปะขาว. | บุคคล, นักบวช-ผู้ประพฤติธรรม | |
| ชีเปลือย | น. ทิคมฺพร. อเจลก. นคฺค. | บุคคล | |
| ชุมชน | น. ชนตา, ปริสา, | บุคคล | |
| ชุมชนเมือง | น. นาคริกชนตา, | บุคคล | |
| ชุมชนแออัด (สลัม) | น. ทุคฺคตชนาวาสปฺปเทส. ชนากิณฺณวาสฏฺฐาน., | บุคคล | |
| ชุมนุม | น. สนฺนิปาต. สนฺนิปตน., นิปตน., สมย. สมวาย. สโมสร., สโมสรณ., นิกาย. สงฺคติ, สมุสฺสย. ค. สนฺนิปติต สมาคต สมิต ก. นิปตติ สนฺนิปตติ สมาคจฺฉติ สโมสรติ โอสรติ สงฺคจฺฉติ |
บุคคล | |
| ชุมนุมชน | น. ปริสา, สภา, สมิติ, สมาช. สมวาย. สงฺคม. | บุคคล | |
| ชุมนุมนักประพันธ์ | น. คนฺถการสโมสร., สมฺปาทกสโมสร., | บุคคล | |
| ชุมนุมใหญ่ | น. มหาสมย. | บุคคล | |
| ชู้ (~ชาย) | น. ชาร. อุปปติ. อจฺจปติ. ปรทาริก. กามมิจฺฉาจารี. | บุคคล, ชู้ | |
| ชู้ (~หญิง) | น. ชารี, อติจารินี, มิจฺฉาจารินี, | บุคคล, ชู้ | |
| ช่าง | น. การ. การก. การี. การุ. นิมฺมาปก. สมฺปาเทตุ. สิปฺปี. สิปฺปิก. วฑฺฒกี. | บุคคล, อาชีพ | |
| ช่างกล | น. ยนฺตสิปฺปี. ยนฺติก. | บุคคล, อาชีพ |