พจนานุกรมไทย-บาลี

ศัพท์ไทย		ศัพท์บาลี
การทูต		น. ทูเตยฺย., นิโยชิตปาล. ทูตกิจฺจ.,
การธนาคาร		น. ธนาคมปริหาร.
การบริการ		น. นิการ, นิปจฺจการ. เปสนการ.
การบริหารร่างกาย	(ยิมนาสติค)	น. กายพลายตฺตกีฬา, มลฺลกีฬา,
การบัญชากองทัพ		น. เสนาปจฺจ.,
การบำเพ็ญทาน		น. ทานวฏฺฏ.,
การบิน		น. อากาสคมน.,
การบีบตัวของหัวใจ		น. หทยสงฺโกจน.,
การบีบรัดตัวของทางเดินอาหาร		น. อนฺตานํ โภชนหรณสตฺติ,
การบูร		น. กปฺปูร.., ฆนสาร. สิตพฺภ.
การบ้านการเรือน		น. ฆรสํวิธาน., ฆรวาสกิจฺจ.,
การปกครอง		น. ปาลน., อธิปจฺจ., ปสาสน., เทสปาลน., ปาลนกฺกม.
การปกครองส่วนท้องถิ่น		น. เทสปาล. เทสมนฺตี.
การปกครองโดยคนมีเงิน		น. ธนปฏิปาลน., ธนิกาธิปจฺจ.,
การปกครองโดยชนชั้นสูง		น. อธิปตีหิ ปาลน.,
การปกครองโดยมีพระเจ้าเป็นหลัก		น. เทวปาลิตรชฺช.,
การปฏิบัติตามจารีต		น. อาจิณฺณกปฺป.
การปฏิบัติอย่างยุติธรรม		น. สาธารณวินิมย.
การประชุม		น. สมิติ, สมาคม. สมาช. สงฺคม. โอสารณ., สมฺมุติ, สนฺนิปาต.สนฺนิปตน., นิปตน., สมย. สมวาย. สโมสร., สโมสรณ., นิกาย. สงฺคติ, สมุสฺสย.
การประชุมสุดยอด	(summit)	น. อคฺคสมิติ, อคฺคสนฺนิปาต.

บรรณานุกรม: 1) พจนานุกรม ไทย-บาลี, 2559, พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.9). 2) พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, 2554.

อักษรย่อ: น. (นาม), ค. (คุณนาม), ก. (กิริยา), กกิ. (กิริยากิตก์), วิ. (ศัพท์ที่ลงวิภัตตินาม), กวิ. (กริยาวิเสสนะ), นิ. (นิบาต), อุป. (อุปสัค), อุ. (อุทาหรณ์), สำ. (สำนวน), สพ. (สัพพนาม)
เครื่องหมายลิงค์: ใช้ . และ/หรือ , ท้ายคำ เป็นเครื่องหมาย เช่น . (ปุงลิงค์) , (อิตถีลิงค์) ., (นปุงสกลิงค์) .., (ปุงลิงค์และนปุงสกลิงค์) ,. (อิตถีลิงค์และปุงลิงค์) ,., (อิตถีลิงค์และนปุงสกลิงค์) เช่น ปุริส. เป็น ปุงลิงค์ อสฺสา, เป็น อิตถีลิงค์ ตาลมูล., เป็น นปุงสกลิงค์

บันทึกแก้คำผิด