บุคคล
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | |
|---|---|---|---|
| คนจัญไร | ค. อลกฺขี กาฬกณฺณิ กาฬกณฺณี กาลี กาฬี | บุคคล, ดีชั่ว | |
| คนจับเวลา | น. กาลนิยามก. | บุคคล | |
| คนจุกจิก | ค. สงฺกิณฺณ นานาวิภาคยุตฺต | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนจ่ายยา | น. เภสชฺชวิภาชก. | บุคคล | |
| คนฉลาด | น. ปณฺฑิต. เมธาวี. วิพุธ. วิภาวี. ธีร. | บุคคล | |
| คนชรา | ดู คนแก่. | บุคคล | |
| คนชอบกระจายข่าวลือ | น. เปสุญฺญวาที. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนชอบคุย | ค. สภาสีลี | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนชอบซุบซิบนินทา | ค. ปวตฺติหารี | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนชอบล้อ | น. วิเหฐก. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนชั่ว | น. กาปุริส. ทุชฺชน. ปุริสาธม. ปาปปุคฺคล. อธมปุริส. นราธม. | บุคคล | |
| คนชั้นกลาง | น. เวสิยาน. | บุคคล | |
| คนชั้นต่ำ | น. นีจ. ชมฺม. นิหีน. นิหีนก. หีนชจฺจ. ปุริสาธม. อสปฺปุริส. กาปุริส. สปจ. สปาก. จณฺฑาล. | บุคคล | |
| คนชั้นสูง | น. อิสฺสรชน. กุลีน. อภิชาต. | บุคคล | |
| คนชี้ขาด | น. โวหาริก. ปมาณปุริส. มชฺฌฏฺฐ. | บุคคล | |
| คนช่างคิด | ค. ปริกปฺปก จินฺตาปร | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนช่างพูด | น. ภาณี. พาณี. | บุคคล, ลักษณะนิสัย | |
| คนซวย | น. กาฬกณฺณิ. ค. หีนภาคฺย |
บุคคล | |
| คนซักผ้า (~ชาย) | น. รชก. โธวก. | บุคคล, อาชีพ | |
| คนซักผ้า (~หญิง) | น. รชกี, โธวกี, | บุคคล, อาชีพ |