ขาท

ขาทติ ขาทิกา ขาทนํ ขชฺชํ ขาทนียํ ขนฺธา กมฺม-ขชฺชติ

อา. 
อญฺญมญฺญํ ขาทิกา* การกัดกินซึ่งกันและกัน. 
ปุปผผลขาทิกา การกัดกินซึ่งดอกไม้และผลไม้ - ส.

• ขชฺชํ '=ปูโว' ขนม, เคี้ยวกิน'  - ส.
• ขาทนียํ ของเคี้ยวกิน มีขนมและลูกไม้เป็นต้น - ส.
• ขนฺธา ขันธ์, สกนธ์, ร่างกาย, อันชาติชราเป็นต้นกัดกิน คือ เบียดเบียน' (หมายอยู่ในอำนาจของชาติเป็นต้น) - ส.

* กปปญฺจสูทนี ภาค 3/617 ตอนแก้พาลปณฺฑิตสูตร ว่า อญฺญมญฺญขาทิกาติ อญฺญมญฺญขาทนํ.