ภส

• ภสฺม นป. เถ้า, มูลเถ้า. อช. 35, 1135.
• ภสฺมาจฺฉนฺน [ภสฺม+อา+ฉนฺน]* กค. อันมูลเถ้าปกปิดแล้ว.
  ภสฺมาจฺฉนฺโนว ปาวโก ดุจไฟ … อ. แก้ว่า ฉาริกาย ปฏิจฺฉนฺโน อันมูลเถ้าปกปิดแล้ว ธมฺอ. 2/444.
  ภสฺมนฺต, ภสฺสนฺต [ภสฺม, ภสฺส+อนฺต] ค. (หุติ ความบูชายัญ) 'มีเถ้าเป็นที่สุด หรือ เสร็จลงที่เถ้า.' 
  ภสสนฺตา หุติโย ที. 1/70, 
  ภสฺสนฺตาติ ภสฺมนตา ฯ อยเมว วา ปาลิ อ. 1/207.

* อา+ฉนฺน=อจฺฉนฺน อย่าง อา+ฉินฺน=อจฺฉินฺน (เช่น อจฺฉินฺนจีวโร มีจีวรถูกชิงเอาไป)