ขจ

ขจิต [ขจ+ต ปัจ.] กค. แต่งแล้ว, ประดับแล้ว. 

• วิวิธรํสิชาลสมุชฺชลมณิรตนขจิโต ขจิต-ประดับแล้ว ด้วยมณีรัตน อันวาวแววด้วยข่ายแห่งรัสมีต่างๆ วิมานวตฺถุอ. 14 (ยังไม่มีฉบับพิมพ์ไทย). 
• ทนฺตขจิตํ วีชนึ คเหตฺวา ถือพัดอันขจิตด้วยงาช้าง วินอ. 1/11,13 (ต้นฉบับเป็น -ขจิตฺตํ แต่พบโดยมากเป็น ขจิตํ). 
• สตฺตรตนขจิตํ โสวณฺณมหาปีฐํ ตั่งใหญ่ทองคำอันประดับด้วยรัตน 7 อย่าง ชาอ. 1/66. 
• มณิมุตฺตาทิขจิตา เหมมยา…ฆณฺฏา กระดิ่งทองคำประดับด้วยมณีแลมุกดาเป็นอาทิ วิมานวตฺถุอ. 36.