พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ชุมนุมใหญ่ |
น. มหาสมย. | บุคคล | ||
ชุมเห็ด |
(ต้น~) | น. ปปุนฺนาฏ. อฬคล. เอฬคล. จกฺกวฏก. ปนุนฺนาท. | พืช | |
ชุลมุน |
น. โกลาหล. กลหล. ชนสงฺโขภ. | |||
ชุลมุนวุ่นวาย |
ดู ปั่นป่วน. | |||
ชุ่ม |
ค. อวสฺสุต ตินฺต กิลินฺน ก. อุทฺทติ กิโลตติ |
|||
ชุ่มชื่น |
น. หาส. โตส. ปโมท. | |||
ชุ่มชื้น |
ดู ชุ่ม. | |||
ชุ่มโชก |
ค. อติตินฺต ก. อธิกํ เตเมติ |
|||
ชุ่ย |
ค. นิรตฺถก อสาร ตุจฺฉ | |||
ชู |
ก. ธาเรติ | |||
ชูกำลัง |
ดู เพิ่มกำลัง. | |||
ชูขึ้น |
น. อุกฺขิปติ | |||
ชูคอ |
ก. คีวํ อุกฺขิปติ, คีวํ ปสาเรติ | |||
ชูคอขึ้น |
ค. อุกฺกณฺฐ | |||
ชูชัน |
(ขน) | น. หํส. หํสน., ค. อพฺภุณฺณต อพฺภุนฺนต หฏฺฐ ก. อพฺภุนฺนมติ หํสติ |
||
ชูไว้ |
ก. อภิธาเรติ | |||
ชู้ |
(~ชาย) | น. ชาร. อุปปติ. อจฺจปติ. ปรทาริก. กามมิจฺฉาจารี. | บุคคล, ชู้ | |
ชู้ |
(~หญิง) | น. ชารี, อติจารินี, มิจฺฉาจารินี, | บุคคล, ชู้ | |
ชโลทร |
ดู แม่น้ำ, ทะเล | แหล่งน้ำ | ||
ชโลม |
น. อวเลป. อวเลปน., อวลิมฺปน., ปจฺจญฺชน., เลป. เลปน., มกฺขน., ก. อญฺเชติ ลิมฺปติ อนุลิมฺเปติ วิเลเปติ มกฺเขติ เตเมติ กกิ. อนุลิตฺต |