พจนานุกรมไทย-บาลี
| ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
|---|---|---|---|---|
ใจกว้าง |
น. วทญฺญุตา, อุฬารจิตฺตตา, ทานโสณฺฑตา, ค. มหาสย มหชฺฌาสย จาคสีล ทานโสณฺฑ วทญฺญู อุฬารจิตฺต อุฬารหทย อทีนจิตฺต |
ลักษณะนิสัย | ||
ใจขลาด |
ดู ขลาด. | ลักษณะนิสัย | ||
ใจขุ่น |
ค. ปทุฏฺฐจิตฺต ปทุฏฺฐมน | อารมณ์ความรู้สึก | ||
ใจความ |
น. อตฺถ. อธิปฺปาย. อตฺถุปฺปตฺติ, สารตฺถ. อธิปฺเปตตฺถ. เนยฺยตฺถ. | |||
ใจความสำคัญ |
น. สารํส. ปิณฺฑตฺถ. | |||
ใจคอ |
น. อชฺฌาสย. สีล., ปกติ, จิตฺตปกติ, มโนภาว. | ลักษณะนิสัย | ||
ใจงาม |
ดู ใจดี. | ลักษณะนิสัย | ||
ใจง่าย |
ค. สทฺทหนสีล อวิสงฺกี วิเธยฺย | ลักษณะนิสัย | ||
ใจจดจ่อ |
ค. ปสุต นินฺนมานส | |||
ใจจดใจจ่อ |
ก. โอลียติ สํสีทติ | |||
ใจจืด |
ค. อนาทร ปฏิสนฺถารรหิต อทานสีล มจฺฉรี ถทฺธมจฺฉรี มจฺฉริยาภิภูต | ลักษณะนิสัย | ||
ใจชื้น |
ค. อสฺสาทก อครุ สากงฺข อากงฺขี | อารมณ์ความรู้สึก | ||
ใจดำ |
ค. กฐินหทย นิทฺทย นิฏฺฐุร อการุณิก องฺคาราการ | ลักษณะนิสัย | ||
ใจดี |
น. สุหชฺช., ค. สุหท สุหทย สุมน สุจิตฺต สุว หทยาลุ โสมฺม มุทุจิตฺต |
ลักษณะนิสัย | ||
ใจต่ำ |
ค. อกุสลจิตฺต หีนจิตฺต | ลักษณะนิสัย | ||
ใจถึง |
ก. ธีตึ อุปฺปาเทติ | ลักษณะนิสัย | ||
ใจทราม |
ค. ทุฏฺฐจิตฺต หีนจิตฺต | ลักษณะนิสัย | ||
ใจที่ชั่วร้าย |
น. ปทุฏฺฐจิตฺต., | |||
ใจน้อย |
ค. ลหุจิตฺต ลหุส | อารมณ์ความรู้สึก | ||
ใจบุญ |
น. วทญฺญุตา, จาคสีลตา, ปยตปาณิตา, ค. วทญฺญู วทานีย จาคสีล ปยตปาณิ ทานโสณฺฑ |
ลักษณะนิสัย | ||
ใจปลาซิว |
ดู ใจน้อย. | ลักษณะนิสัย | ||
ใจป้ำ |
ค. อุฬารจิตฺต ทานสีล ทานโสณฺฑ สูรชาต | ลักษณะนิสัย | ||
ใจฝ่อ |
ค. อสูร อวีร ภีต อุตฺรสฺต | อารมณ์ความรู้สึก | ||
ใจมั่นคง |
ค. ถิรจิตฺต ทฬฺหมานส | ลักษณะนิสัย | ||
ใจมุ่งมั่น |
ค. สาธิปฺปาย กตนิจฺฉย อวฏฺฐิต |