พจนานุกรมไทย-บาลี
ศัพท์ไทย | ศัพท์บาลี | หมวดหมู่ | ||
---|---|---|---|---|
รกทึบ |
ค. คหน คหณ กลิล | |||
รกฟ้า |
น. กุมุทิกา, กุมฺภี, ผลฺลี, ผลฺลาตก., กกุธ. อชุนา, อุชฺชุน. อชฺชุนฺน. อชฺชกณฺณ. อกฺก. | พืช | ||
รกฟ้าขาว |
น. อชฺชุน. กกุธ. | พืช | ||
รกราก |
น. ชนิตฺต., ชาติฏฺฐาน., ชาติภูมิ, นิวาสฏฺฐาน., | |||
รกรุงรัง |
ดู รกเรื้อ. | |||
รกร้าง |
น. นิชฺชนภูมิ, ฉฑฺฑิตฏฺฐาน., นิพฺโภคฏฺฐาน., ค. วิชน อกตกสิกมฺม นิพฺโภค |
|||
รกหู |
ค. อกณฺณสุข อสฺสวนีย | |||
รกเรื้อ |
ค. อุกฺลาป อุกฺกลาป กลิล คหน สนฺท | |||
รกโลก |
ค. โลกชฏิล โลกวฑฺฒน | |||
รง |
น. ปีตนิยฺยาส. | |||
รงค์ |
(สี, น้ำย้อม, โรงละคร ฯลฯ) | น. รงฺค. วณฺณก.. วณฺณชาต., ฯเปฯ | ||
รงทอง |
น. สุวณฺณชาต., | |||
รงรอง |
ดู รุ่งเรือง, งดงาม, สดใส | รุ่งเรือง | ||
รจนา |
น. รจนา, ปพนฺธ. ปพนฺธน., ก. รจยติ ปพนฺธติ สิโลกติ |
|||
รจเรข |
ดู งาม, แต่ง | |||
รณ |
น. รณ. สงฺคาม. สมฺปหาร. สมร., ยุทฺธ., | |||
รณภูมิ |
น. รณภูมิ, (ดู สนามรบ) | |||
รณรงค์ |
น. รณ. (ดู รณ) | |||
รด |
น. เสก. เสจน., สิญฺจน., ก. สิญฺจติ กกิ. อภิสิตฺต |
|||
รดน้ำ |
น. เสก. อภิเสก. สิญฺจน., อาสิญฺจน., เสจน., อาเสจน., ก. สิญฺจติ |