ร้อนเย็น

ศัพท์ไทย ศัพท์บาลี หมวดหมู่
อุณหภูมิ (ระดับความร้อน) น. เตโชปมาณ., ร้อนเย็น
อุณหะ ค. อุณฺห ร้อนเย็น
อุษณ (ร้อน) ค. อุณฺห ร้อนเย็น
อุษณกาล น. อุณฺหสมย. (ดู ฤดูร้อน) ร้อนเย็น
อุษณาการ น. อุณฺหาการ. (ดู เร่าร้อน) ร้อนเย็น
อุ่น (ร้อนน้อย) น. มนฺทุณฺหตฺต.,
ค. นาจฺจุณฺห อุณฺฑ ตตฺต
ร้อนเย็น
อุ่น (ทำให้ร้อน) ก. ตาเปติ, อุสุมํ คณฺหาเปติ, อุตฺเตเชติ ร้อนเย็น
เย็น (อุณหภูมิ) น. สีต., ลตา,
ค. สีต สีตล สิสิร หิม
ร้อนเย็น
เย็น (ของ) ค. สีตล สีติภูต ร้อนเย็น
เย็นจัด ค. อติสีต อติสีตล หิมยุตฺต ร้อนเย็น
เย็นมาก (เวลา) กวิ. อติสายํ ร้อนเย็น
เย็นลง ค. อุปสนฺต อวิกฺขิตฺต ตาปนาสก
ก. อุปสมฺมติ นิพฺพาติ สีตลีภวติ
ร้อนเย็น
เย็นสนิท (ใจ) ค. อภินิพฺพุต ปรินิพฺพุต ร้อนเย็น, อารมณ์ความรู้สึก
เย็นเยือก ดู เย็นจัด. ร้อนเย็น
แดด น. ตตฺต., ตาป. อาตป. สุริยาตาป. มรีจิ, สุริยาโลก. ธรรมชาติ, แสง, ร้อนเย็น
แดดจัด น. โฆราตป. ธรรมชาติ, แสง, ร้อนเย็น
ไอแดด น. อาตป. สุริยาตป. ร้อนเย็น