บาลีดิค

ไม่มีท่านใดลงรายละเอียดหนังสือมูลกัจจายให้อ่านบ้างเลยหรือครับจักได้เป็นบุญอยากเรียนบ้างครับ

นาริยํ สูตรสำเร็จคืออะไรครับ

๒, ๒.อกฺขราปาทโยเอกจตฺตาลีสํฯ

อาทโย [=อการาทโย]อ.วัณณะท. มี อ อักษรเป็นต้น เอกจตฺตาฬีสํ ๔๑  อกฺขรา ชื่อว่า อักษร อปิ นั่นเอง โหนฺติ ย่อมเป็น ฯ

เต จ โข อกฺขรา อปิอการาทโย เอกจตฺตาลีสํ สุตฺตนฺเตสุ โสปการาฯ

[วณฺณาอ.วัณณะ ท.]เอกจตฺตาฬีสํ๔๑ อการาทโย มีออักษรเป็นต้น [นิคฺคหีตนฺตา มีนิคคหิตเป็นที่สุด วุตฺตา อันท่านกล่าวแล้ว อิติ ว่า อกฺขรา อ.อักษร เหฏฺฅาวากฺเย ในสูตรก่อน]โสปการา ซึ่งมีอุปการะดี สุตฺตนฺเตสุ [=ติปิฏเกสุ]ในพระไตรปิฎก จ แม้ เต เหล่านั้น โข แล [โหนฺติ ย่อมมี นามา ชื่อว่า]อกฺขรา อักษร อปิ นั่นเอง.

ตํ ยถา? อ อา อิ อี อุ อู เอ โอ, ก ข ค ฆ ง, จ ฉ ช ฌ ญ, ฏ ฐ ฑ ฒณ, ต ถ ท ธ น, ป ผ พ ภ ม, ย ร ล ว ส ห ฬ อํ, อิติอกฺขรานามฯ

ตํ ยถา=เต อกฺขรา อ.อักขระ ท. เหล่านั้น   กตเม เหล่าไหน ? วณฺณา อ.อักษร ท. อิเม เหล่านี้ อิติ  คือ

            อ อา อิ อี อุ อู เอ โอ ,  ก ข ค ฆ ง,        จ ฉ ช ฌ ฃ,     ฏ ฅ ฑ ฒณ,    ต ถ ท ธ น,  ป ผ พ ภ ม,  ย ร ล ว ส ห ฬ อํ  อ อา ... ฬ อํ นาม ชื่อว่า อกฺขรา อักษร โหนฺติ ย่อมเป็นฯ

เตน กฺวตฺโถ? อตฺโถ อกฺขรสญฺฃาโตฯ

อตฺโถอ.ประโยชน์ เตน [อกฺขรสฃฺฃากรเณนด้วยการกระทำซึ่งชื่อว่า อกฺขร]นั้นภวติ ย่อมมี กฺว [=กตรสฺมึ สุตฺเต]ในสูตรไหน ?

[โวหารปฺปโยชนํอ.ประโยชน์ในการเรียกชื่อ อิติ ว่า อกฺขร อกฺขร ภวติ ย่อมมี สุตฺเต ในสูตร อิติ ว่า]  อตฺโถ อกฺขรสฃฺฃาโต อตฺโถ ..โต ดังนี้.

–v™

            ความประสงค์ตั้งชื่อวัณณะ ๔๑ ตัว มี อ อา เป็นต้นดังที่ได้กล่าวมาแล้วในสูตรหน้านี้ว่า อกฺขร. อักษร ๔๑ ตัวนี้เท่านั้น ที่เหมาะสมกับพระชินพจน์. อักษรที่เกินกว่า ๔๑ ตัว (คือ ฤ ฤา ฦ ฦา  ไ-  เ- า ศ ษ ส ในคัมภีร์ฝ่ายสันสกฤต) นี้มิใช่พุทธพจน์.

            คำอธิบายในตัวสูตร, วุตติและอุทาหรณ์

            วากฺยในคำว่า เหฏฺฅาวากฺเย นี้ มีความหมายว่า สูตร. อนึ่ง สูตรมีชื่อเรียกหลายอย่าง คือ อารมฺภ, วจน, ปตฺติหรือวุตฺติ, ลกฺขณ, โยคลกฺขณีหรือโยค, สตฺถ, วากฺย ยตฺน เป็นต้น. ที่แปลนี้โดยนัยที่มาใน กัจจายนสุตตนิทเทส. อีกนัยหนึ่ง วณฺณา อ.วัณณะ ท. อการาทโย มี อเป็นต้น เต เหล่านั้น จ โข = เอวนั่นเทียว เอกจตฺตาฬีสํ [=เอกจตฺตาฬีสปฺปมาณา]มี ๔๑ ตัวเป็นประมาณ, อิมา วณฺณา อ.วัณณะ ท. เหล่านี้ อิติ คืออกฺขรา อักษร อปิ นั่นเอง โสปการา ซึ่งมีอุปการะดี สุตฺตนฺเตสุ ในสุตตันตะ คือ พระไตรปิฎก. มูลกัจจายนโยชนา

               ตํ ยถานิบาต ในกัจ.โยชนา ว่าเป็น ภินฺนนิปาต นิบาตที่ไม่ได้รวมกัน มีอรรถว่า  เต กตเม.

คัมภีร์กัจจายนไวยากรณ์แปล

            ในเบื้องต้นนี้ขอชี้แจงแนวทางการแปลและจัดทำรูปแบบดังนี้

            ๑) คัมภีร์กัจจายนไวยากรณ์ฉบับแปลนี้ ข้าพเจ้าจัดทำขึ้นเพื่อเป็นคู่มือในการศึกษาคัมภีร์นี้ โดยมีวัตถุประสงค์ให้ผู้เริ่มเรียนได้เข้าใจกฏเกณฑ์ไวยากรณ์บาลีที่มาในคัมภีร์นี้เป็นส่วนมากเท่านั้น ดังนั้น กฎไวยากรณ์ที่ซับซ้อน ซึ่งปรากฏอยู่ในคัมภีร์ที่เป็นบริวารจึงมิได้นำมาลงประกอบไว้อย่างครบถ้วน

            ๒) ในส่วนที่เป็นคำแปล จะแปลแบบยกศัพท์คำต่อคำ โดยมีคำแปลแบบสัททัตถะ (โดยพยัญชนะ) เสียเป็นส่วนใหญ่ แต่บางครั้งจำเป็นต้องใช้สำนวนแปลแบบโวหารัตถะ (โดยอรรถ) และ แบบอธิปเปตัตถะ (โดยระบุถึงสิ่งที่ต้องการในที่นั้น) ก็จะแปลตามวิธีการนั้นๆ ตามสมควร เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องที่สุดหากมีบทที่ขาดไป เนื่องจากคัมภีร์จะกล่าวไว้โดยฐานะที่เข้าใจกันตามหลักการของรจนาคัมภีร์ โดยที่ผู้อ่านจะต้องเพิ่มเข้าไปเอง ที่เรียกว่า ปาฐเสสะ ก็จะนำส่วนนั้นมาเพิ่มเข้าไป โดยพยายามหามาจากคัมภีร์ชั้นฏีกาของกัจจายนะเช่น นฺยาสะ ปทรูปสิทธิ กัจจายนสุตตนิทเทสเป็นต้น โดยทำเป็นข้อความอยู่ใน [---]. ในส่วนที่เป็นคำอธิบายจะนำมาลงไว้ในภายหลังจากสูตรนั้นๆ โดยนำมาจากคัมภีร์ที่เป็นภาษาบาลีบ้าง หนังสือภาษาไทยที่อาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิได้จัดทำไว้และส่วนที่เป็นความคิดเห็นของผู้แปลจะลงนามกำกับไว้

            ๓) แนวทางการจัดทำคำอธิบายนั้น ยกเว้นแต่ที่เป็นคำอธิบายปาฐะที่มาในคัมภีร์นี้โดยตรง คำอธิบายระบบไวยากรณ์ เช่น คำศัพท์เฉพาะทางไวยากรณ์, ลักษณะของสูตรประเภทต่างๆ เป็นต้นที่ได้จากคัมภีร์ชั้นฏีกาของกัจจายนะมิได้นำมาลงไว้อย่างครบถ้วน  เพราะเป็นคำอธิบายที่กว้างขวางโยงไปถึงเนื้อความที่ผู้ศึกษายังไม่เคยรู้มาก่อน จึงนำมาแต่เพียงที่เกี่ยวข้อง และจะนำมาลงไว้เป็นการเฉพาะในตอนท้ายๆของแต่กัณฑ์ และเมื่อผู้ศึกษาได้เข้าใจมีความคุ้นเคยกับระบบไวยากรณ์ดีแล้ว ในต่อไปจะใช้โวหารทางไวยากรณ์ให้มากขึ้นไปตามลำดับ ดังนั้น ในตอนต้นนี้ จึงมีคำอธิบายที่ไม่กว้างขวางเหมือนอย่างในคัมภีร์ที่อธิบายกัจจายนไวยากรณ์ระดับแนวหน้าเช่น คัมภีร์ปทรูปสิทธิเป็นต้น.ในส่วนของอุทาหรณ์ จะนำที่ปรากฏอยู่ในพระบาฬีมาประกอบให้ครบถ้วนที่สุดเพื่อแสดงการใช้ศัพท์นั้นๆทางไวยากรณ์ให้ตรงตามพุทธประสงค์.

            ๔) เนื่องจากเป็นคัมภีร์ฉบับทดลองแปลเพื่อใช้สอนเฉพาะนักศึกษา ความถูกต้องทั้งในส่วนของคำแปล คำอธิบาย จึงถือว่า ไม่สมบูรณ์สูงสุด ผู้แปลยินดีรับฟังข้อเสนอแนะและข้อคิดเห็นจากผู้อ่านและผู้ทรงคุณความรู้ทุกท่าน

ผู้แปล

๒๒ กรกฎาคม ๒๕๕๓

กจฺจายนพฺยากรณํ

๑. สนฺธิกปฺโป

ปฐมกณฺโฑ

กัจจายนไวยากรณ์

๑. สนธิกัป

กัณฑ์ที่ ๑

–v™

ปณามคาถา

ปณามคาถา อ.คาถาอันแสดงซึ่งการนอบน้อม

มยา อันเรา วุจฺจเต จะกล่าวฯ

(ก)

เสฏฺฐํติโลกมหิตํ อภิวนฺทิยคฺคํ

พุทฺธญฺจ ธมฺมมมลํ คณมุตฺตมญฺจ

สตฺถุสฺส ตสฺส วจนตฺถวรํ สุพุทฺธุ ํ

วกฺขามิ สุตฺตหิตเมตฺถ สุสนฺธิกปฺปํฯ

อหํอ.ข้าพเจ้า อภิวนฺทิย ถวายอภิวาทแล้ว พุทฺธํ ซึ่งพระพุทธเจ้า เสฏฺฐํ  ผู้ประเสริฐ ติโลกมหิตํ ผู้อันชาวโลกสามบูชาแล้ว อคฺคํ ผู้เลิศ จ ด้วย [อภิวนฺทิย อภิวาทแล้ว]ธมฺมํ ซึ่งพระธรรม อมลํ ที่ปราศจากมลทิน จ ด้วย [อภิวนฺทิย อภิวาทแล้ว]คณํ ซึ่งหมู่ อุตฺตมํ อันสูงสุดจ ด้วย วกฺขามิ แล้วจักกล่าว สุสนฺธิกปฺปํ (๑) ซึ่งปกรณ์สนธิอันดี สุตฺตหิตํ ที่เกื้อกูลแก่สูตร  [คือพระไตรปิฎก]             สุพุทฺธุ เพื่อการเข้าใจด้วยดี วจนตฺถวรํ (๒) ซึ่งเนื้อความแห่งพระดำรัสอันประเสริฐ  [พุทฺธสฺส แห่งพระพุทธเจ้า]   ตสฺสพระองค์นั้นสตฺถุสฺส  ผู้เป็นศาสดา              [โลกสฺสของมนุษย์ สเทวกสฺส พร้อมด้วยเทวดา]. 

            เอตฺถ [วจนตฺถวเร]บรรดาเนื้อความแห่งพระดำรัสอันประเสริฐนั้น–

(ข)

เสยฺยํ ชิเนริตนเยน พุธา ลภนฺติ

ตญฺจาปิ ตสฺส วจนตฺถสุโพธเนน

อตฺถญฺจ อกฺขรปเทสุ อโมหภาวา

เสยฺยตฺถิโก ปทมโต วิวิธํ สุเณยฺยํฯ

[ยํ เสยฺยํอ. โลกุตรธรรมอันประเสริฐ ใด อตฺถิ มีอยู่]  พุธาอ.บุคคลผู้มีปัญญา ท. ลภนฺติ ย่อมได้ เสยฺยํ ซึ่งโลกุตรธรรมอันประเสริฐ [ตํนั้น]                  ชิเนริตนเยน โดยนัยอันพระชินเจ้าตรัสแล้ว, จ อนึ่ง ลภนฺติ ย่อมได้ ตํ อปิ แม้ซึ่งนัยอันพระชินเจ้าตรัสแล้วนั้น วจนตฺถสุโพธเนน โดยการเข้าใจด้วยดีซึ่งอรรถแห่งพระดำรัสอันประเสริฐ ตสฺส [สตฺถุสฺส]ของพระศาสดาพระองค์นั้น. ลภนฺติ ย่อมได้                   อตฺถํ ซึ่งเนื้อความ จ ด้วย อโมหภาวา เพราะความไม่โง่งม อกฺขรปเทสุ                  ในอักขระและบท ท. , อโต= [ตสฺมาปฏิวิชฺฌนการณา] เพราะเหตุคือการแทงตลอดนั้น เสยฺยตฺถิโก อ.กุลบุตรผู้มีความต้องการด้วยโลกุตรธรรมอันประเสริฐ สุเณยฺยํ   พึงสดับ  [อกฺขรปทํซึ่งอักขระและบท]วิวิธํ มีประการต่างๆ เถิด.

–v™

               (๑) สุสนฺธิกปฺป กัปปะคือปกรณ์แห่งสนธิที่ดี  ตัดเป็น สุ + สนธิ + กปฺป.  สุ ได้แก่ ดี คือ ไม่ย่อและไม่พิสดารเกิน  (กัจจายนสุตตนิเทส). สนฺธิ ได้แก่ การสืบต่อกันดีไม่ปรากฏช่องว่างระหว่างบท, กปฺป ได้แก่ ปกรณ์ หนังสือเป็นที่อาจารย์จัดคือแบ่งเนื้อความ (นยาสฏีกา). คำว่า “สุสนธิ”นี้เป็นชื่อของคัมภีร์กัจจายนะโดยสามัญญนาม เรียกว่า อาทิลัทธนาม คือนำกัปป์ที่ ๑ ของคัมภีร์นี้ มาตั้งชื่อ เช่นเดียวกับคัมภีร์ปาราชิกกัณฑ์ ซึ่งเป็นคัมภีร์ที่ ๑ ของวินัยปิฎก ที่นำปาราชิกกัณฑ์ที่ ๑ มาตั้งชื่อ.  อีกนัยหนึ่ง ชื่อว่า “สุสนธิ”เป็นวิเสสนาม เพราะใช้ได้เฉพาะสนธิกัป และชื่อว่า  “กัจจายนะ”เป็นสามัญญนาม เพราะทั่วไปแก่ทุกกัปป์ในคัมภีร์นี้ (นยาส).      

          (๒) อตฺถ ในคำว่า วจนตฺถวร นี้ ได้แก่ เนื้อความ ๒ อย่าง คือ โลกียะและโลกุตระ อันเป็นเหตุแห่งตันติกล่าวคือมรรคที่ประหานกิเลส. หมายความว่า เนื้อความของพระดำรัสที่เป็นทั้งโลกียะและโลกุตระ ย่อมเป็นเหตุให้ละกิเลสได้ทั้งสิ้น (นยาสและนยาสฏีกา)